Τι είναι η Λεϊσμανίωση (καλαζάρ) του σκύλου και πως μεταδίδεται ;

Η λεϊσμανίαση του σκύλου είναι ένα παρασιτικό νόσημα , που μεταδίδεται με το τσίμπημα μολυσμένης σκνίπας . Πρόκειται για σοβαρή και θανατηφόρο νόσο, που δυστυχώς είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη στην περιοχή μας, όπως και σε όλες τις μεσογειακές χώρες.

Σε μερικές περιπτώσεις,  μπορεί  να γίνει μετάδοση από τη μητέρα, αν αυτή νοσεί, στα κουτάβια μέσω του πλακούντα.

 Τι συμπτώματα έχει;

Τα συμπτώματα που εμφανίζουν τα σκυλιά είναι ποικίλα. Από τη στιγμή που μια σκνίπα θα τσιμπήσει ένα σκύλο έως τη στιγμή που θα εκδηλωθεί το νόσημα , μπορεί να μεσολαβήσει χρονικό διάστημα 1 μήνα έως 7 χρόνια.
               Η λεϊσμανίαση είναι ένα νόσημα που δεν εκδηλώνεται με τον ίδιο τρόπο σε κάθε ζώο και σε κάθε περίπτωση , πρέπει να ελέγχονται πολύ συχνά τα σκυλιά που ζουν σε ενδημικές περιοχές (τουλάχιστον μια φορά το χρόνο), ακόμα και εκείνα που δεν έχουν κανένα σύμπτωμα. Η συμπτωματολογία ενός σκύλου που νοσεί από τη λεϊσμανίαση εξαρτάται από τον ίδιο τον οργανισμό  του ζώου, και το χρονικό διάστημα που αυτός νοσεί.

Τα πιο συχνά εξωτερικά συμπτώματα της νόσου είναι:

1. η απώλεια σωματικού βάρους και η μυϊκή ατροφία, ενώ ο σκύλος μπορεί να τρώει κανονικά,
2.  τα δερματικά συμπτώματα που ποικίλουν σημαντικά από σκύλο σε σκύλο ,
3. η ανορεξία ,
4.  οι διογκωμένοι λεμφαδένες
5.  η ρινορραγία (αιμορραγία από τη μύτη),
6. αρθρίτιδα ,
7.  οφθαλμικά συμπτώματα ,
8. τα μακριά νύχια και άλλα.

Οι πιο σοβαρές όμως εκδηλώσεις της νόσου είναι η αναιμία, η χρόνια ενεργός ηπατίτιδα και η νεφρική ανεπάρκεια που συνήθως οδηγεί και στο θάνατο του σκύλου .

Κινδυνεύει να κολλήσει καλαζάρ ο άνθρωπος;

Η λεϊσμανίαση είναι ζωοανθρωπονόσος , δηλαδή μπορεί να προσβάλει και τον άνθρωπο , ευτυχώς όμως στη χωρά μας , η μετάδοση της στον άνθρωπο δεν παρατηρείται παρά μόνο σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις, λόγω του ότι δεν υπάρχει η κατάλληλη σκνίπα που θα το μετέδιδε. Η σκνίπα παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στη μετάδοση της λεϊσμανίασης ,γιατί δεν αποτελεί απλά ένα μεταφορέα, μέσα στον οργανισμό της ( αφότου απομυζήσει αίμα από ένα μολυσμένο σκύλο ) γίνονται κάποιες διεργασίες στο παράσιτο που διαρκούν από 4-25 ημέρες και το καθιστούν ικανό να μολύνει τον επόμενο σκύλο.

Ποια σκυλιά κινδυνεύουν περισσότερο;

Όλες οι φυλές σκύλων είναι το ίδιο ευαίσθητες στο να μολυνθούν από τη λεϊσμανίαση. Τα σκυλιά όμως, που μένουν σε εξωτερικό περιβάλλον και όχι εντός σπιτιού, έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να μολυνθούν, καθότι είναι εκτεθειμένα στα τσιμπήματα των σκνιπών, κυρίως το σούρουπο και την αυγή, που παρατηρείται η μέγιστη δραστηριότητα αυτών των εντόμων .

Υπάρχει θεραπεία για τη λεϊσμανίωση - καλαζάρ;

               Υπάρχει θεραπεία και στην πλειονότητα των περιστατικών υπάρχει πλήρης κλινική ίαση.
Η επιτυχία όμως της θεραπείας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τον ίδιο τον οργανισμό και  από την βλάβη που έχει υποστεί από την εισβολή του παράσιτου. Είναι λοιπόν απαραίτητο, πριν γίνει προσπάθεια θεραπείας να γίνει ένας καλός αιματολογικός και βιοχημικός έλεγχος, ο οποίος είναι και καθοριστικός για το αν το ζώο θα ανταποκριθεί στη θεραπεία.  Υπάρχουν διάφορα θεραπευτικά πρωτόκολλα  με πολύ καλά αποτελέσματα, όλα όμως έχουν υψηλό κόστος και είναι μακροχρόνια.

 Tι μπορούμε να κάνουμε για να μην αρρωστήσει ο σκύλος ;

ΕΝΤΟΜΟΑΠΩΘΗΤΙΚΑ: 

Κυκλοφορούν σε διάφορες μορφές περιλαίμια, σπρέι ,αμπούλες και πρέπει να ανανεώνονται τακτικά σύμφωνα με τις οδηγίες του κάθε προϊόντος, για να μας δώσουν την μέγιστη προστασία. Ακόμα όμως και τότε δεν μπορούν να εμποδίσουν εντελώς τα τσιμπήματα της σκνίπας. 

ΤΟ ΕΜΒΟΛΙΟ:

1.Το εμβόλιο μπορεί να γίνει σε σκύλους πάνω από 6 μηνών 

2. Πρέπει πρώτα να γίνει  εξέταση αίματος ( τεστ-κιτ) που θα μας δείξει ότι ο σκύλος δεν έχει προσβληθεί από Λεϊσμανίαση. 

3. Ο σκύλος πρέπει να έχει αποπαρασιτωθεί  για εσωτερικά και εξωτερικά παράσιτα. Έτσι επιτυγχάνουμε την καλύτερη δυνατή ανοσολογική ανταπόκριση του σκύλου.

4.Το εμβολιακό σχήμα περιλαμβάνει ένα και μόνο εμβολιασμό και επιτυγχάνει την μέγιστη ανοσοποίηση σε ένα μήνα.

5. Στη συνέχεια πρέπει να γίνεται ένας ετήσιος εμβολιασμός.

6. Το  εμβόλιο για τη λεϊσμάνια  πρέπει να γίνεται  2 εβδομάδες τουλάχιστον μετά ή πριν από οποιοδήποτε άλλο εμβόλιο  .

7. Δεν πρέπει να γίνεται  σε έγκυα ή θηλάζοντα σκυλιά .

8.Δεν πρέπει να γίνεται σε σκυλιά  που πάσχουν από κάποιο άλλο νόσημα .

Λόγω  της εποχιακής εμφάνισης των σκνιπών από άνοιξη ως και το φθινόπωρο, η πιο κατάλληλη εποχή για τον αρχικό  εμβολιασμό είναι οι χειμερινοί μήνες .

               Όπως όλα τα εμβόλια έτσι και αυτό δεν προσφέρει 100% προστασία από την λεϊσμανίαση , προστατεύει όμως σε ένα μεγάλο ποσοστό, όπως φαίνεται από τα μέχρι τώρα πειραματικά δεδομένα .Ένας εμβολιασμένος σκύλος όμως ακόμα και αν μολυνθεί θα έχει λιγότερο σοβαρά συμπτώματα και η θεραπεία του θα είναι πιο αποτελεσματική.              

               Η καλύτερη δυνατή πρόληψη για την λεϊσμανίαση αυτή τη στιγμή αποτελεί ο συνδυασμός  του εμβολίου μαζί με τη χρήση των μέχρι τώρα αντιπαρασιτικών και εντομοαπωθητικών προϊόντων (αμπούλες , κολάρα, σπρέι).